Gdy słyszysz "Skarbie" uciekaj gdzie pieprz rośnie

- Skarbie - usłyszałam jakiś czas temu od mojego M.

Gdy Mąż mówi do mnie "Skarbie" wiem, że któreś z nas chce czegoś od tego drugiego i to nie jestem ja. Zmrużyłam oczy, odstawiłam żelazko uwalniając z niego wielką chmurę pary, którą celowo ustawiłam na Max by wzmocnić przerażenie lubego i skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej.

Chyba nie umiem opowiadać bajek

- Mamo, dzisiaj twoja kolej na bajkę. - Duża J podbiegła, odrywając mnie od sprawdzania czegoś niezwykle ważnego w internecie.  Nie. Nie buszowałam akurat po żadnym serwisie społecznościowym...
Właśnie przypadał mój wieczór czytania lub opowiadania córce bajek przed snem. Zabrałam ją więc do sypialni, położyłam się obok i zapatrzyłam się w okno. Nie dlatego, że oglądałam w nim swoje odbicie i sprawdzałam w jakiej pozycji leżącej najlepiej wyglądam. Dlatego, że szukałam pomysłu na kolejną historyjkę, a te, po sześciu latach opowiadania, pomału zaczynały mi się wyczerpywać. Było już o jednorożcach, o psach, o księżniczkach, były też chyba wszystkie inne bajki, te bardziej i te mniej znane. Dobra, najlepiej będzie jak zacznę od czegokolwiek, potem historyjka już sama się rozkręci.

Obrady jury czyli jak wybrać wspólnie projekt domu bez groźby rozwodem.

 Kilka tygodni temu pisałam o problemach jakie mamy ze zdobyciem zgody na budowę domu na naszej działce. Po protestach i demonstracjach zorganizowanych pod Urzędem Gminy i Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, oraz zagrożeniem popełnieniem w którejś z tych instytucji harakiri,  pewnego jesiennego dnia przyszło do nas pismo. Nadawcą był Urząd Gminy. Wiedzieliśmy, że w tym liście jest odpowiedź na wszystkie nasze pytania. No może przesadziłam. W każdym razie na jedno ważne, ale to naprawdę ważne pytanie: Co dalej z naszym życiem? Wzięliśmy kopertę ze skrzynki i ostrożnie położyliśmy na stole kuchennym. Patrzyliśmy na nią jak na...eee...kopertę z ważną zawartością. Oczekiwaliśmy trzech możliwości:
1) czwarta odmowa wydania zgody na budowę i wielki smutek z tym związany
2) zgoda na budowę domu i ogromna radość z tym związana
3) wąglik przesłany przez zmęczonego wydawaniem setek odmów pracownika Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i nasza śmierć z tym związana.

LONDON CALLING

Udało się! Pierwsze wakacje bez dzieci oficjalnie uznaję za odhaczone. Od czwartku do poniedziałku miałam przyjemność poznawać zakamarki Londynu, co czyniłam z wypiekami na twarzy. Tak się złożyło, że towarzyszył mi w tym sam Dawid Podsiadło. Tak mily Państwo, tłukłam jego album w kółko, choć zgrałam sobie całą masę innej muzyki. Dawid jeździł ze mną autobusem, leciał samolotem i razem też zasypialiśmy. Nawet pisząc ten tekst słyszę, jak czule śpiewa mi do ucha przypominając spędzone w Anglii chwile. I chyba już do końca życia będzie kojarzył mi się z tym konkretnym wyjazdem. Ale nie o nim (w sensie, że nie o Dawidzie) miałam pisać. O sobie! Już przed samą podróżą panikowałam, że nie zmieszczę się w 10 kg bagażu, co mieliście okazję zobaczyć na Facebooku (kto nie polubił fp może {wskazane} to nadrobić tutaj ). Posegregowałam więc ciuchy i wybrałam te niezbędne. Z niezbędnych wyodrębniłam te najbardziej niezbędne, a i tak w efekcie tego miałam wystarczająco dużo ubrań, by zostać w Londynie jeszcze kilka nieplanowanych dni dłużej. W przeciwieństwie do mojego M, któremu czyste koszulki skończyły się wraz z ostatnim dniem pobytu w UK.